Een goede vriend van mij heeft enige tijd geleden een ongeluk gekregen waardoor hij een tijdje in het ziekenhuis moest verblijven. Gelukkig is hij inmiddels helemaal hersteld en zijn verhaal wil ik graag met jullie delen!

Om van het ongeluk te herstellen moest hij een tijdje plat op zijn rug liggen in het ziekenhuis. Hij mocht echt alleen maar platliggen, dus kon verder weinig doen. Zijn buurman in de kamer had een bed “met uitzicht”, hij lag namelijk naast het raam. Dat had voor mijn vriend niet veel uitgemaakt, aangezien hij toch alleen maar naar het plafond kon kijken. Ze raakten met elkaar aan de praat en mijn vriend vertelde dat hij het zo fijn vindt om buiten te wandelen en van de natuur te genieten. Hij miste het om rond te kunnen kijken en alle schoonheid te observeren. Waarop de buurman besloot om iedere dag te beschrijven wat hij allemaal via het raam zag gebeuren.

Geuren en kleuren

Mijn vriend keek hier altijd erg naar uit, het was een houvast om de dag door te komen. Het raam keek uit op een park met een prachtige vijver. Er zwommen zwanen en er speelden kinderen met kleine bootjes. En in de verte lag een uitgestrekt, prachtig landschap. De man bij het raam beschreef alles in geuren en kleuren. Mijn vriend lag in bed en stelde zich het landschap voor. Voor zijn gevoel kon hij zo toch naar buiten kijken en genieten van alles wat zich daar afspeelde! Hij stelde voor zichzelf als doel dat hij zo snel mogelijk een wandeling rondom die vijver wilde maken!

De wil om op te vrolijken

De dagen gingen op deze manier voorbij. Op een ochtend kwam een verpleegkundige de kamer binnen en zag dat de man bij het raam vredig was overleden in zijn slaap. Mijn vriend vroeg of zijn bed nu bij het raam kon staan. De verpleegkundige verschoof het bed en liet hem alleen. Hij duwde zichzelf voorzichtig een stukje omhoog met zijn ellenbogen om uit het raam te kunnen kijken. Tot zijn verbazing zag hij een alleen een kale muur.

Mijn vriend riep de zuster en vroeg haar: “Hoe kan mijn buurman al die dingen hebben gezien waarover hij vertelde?” De verpleegkundige vertelde dat zijn buurman blind geboren was en dus zelfs de muur niet had kunnen zien. Waarschijnlijk wilde hij hem alleen maar opvrolijken.

Er is geen groter geluk dan anderen gelukkig te maken, ondanks je eigen problemen. Want als je blijdschap deelt, wordt die dubbel zo groot.